Kliknij tutaj >> ⚽ Zacier Na Bimber Z Dyni

Rozpuść cukier w płynie. Parzyć drożdże zgodnie z przepisem wskazanym na ich opakowaniu i wlać do piwa. Zamknij pojemnik i umieść go w pomieszczeniu o t = 25-28 ° С, zainstaluj uszczelkę wodną na pokrywie. Fermentacja powinna zakończyć się za półtora tygodnia. Smak zacieru jest gorzki, bez cienia słodyczy. Jak zrobić bimber z winogron w domu prostych przepisów na zacier. Winogronowy bimber - klarowny płyn o pachnącym posmaku, przygotowany z przeniesionych winogron lub czystego soku. Bimber, który powstaje z wyciśniętego wina lub soku pozostałego po zrobieniu cukru i dodatku Gruzinów nazywa się chacha, a Włosi grappa. Sytuacje są różne, na przykład za kilka dni przybywają dalsi krewni i naprawdę chcą wypróbować swój znakomity bimber, ale teraz wszystkie zapasy dobiegły końca i krewni muszą być zaskoczeni. Potem na ratunek przychodzą przepisy na szybki zacier! Z reguły wysokiej jakości zacier zajmuje 10 dni do fermentacji. Diy przepisy na bimber kukurydziany Jak zrobić chmielowe drożdże dla bimberu zgodnie z przepisem krok po kroku Bimber z kukurydzy w domu Bimber z kukurydzy: jak gotować w domu Bimber z ziemniaków Przepis na domowy bimber Przepis na robienie bimberu z mąki Przepis na bimber z jęczmienia perełkowego Ryżowy Potrzyj ziemniaki na grubej tarce lub po prostu pokrój na małe kawałki. Wlać wodę ziemniaczaną, podgrzaną do + 70 ° C. Poczekaj, aż mieszanina ostygnie do + 63 ° C. Gotowanie mleka słodowego (zmieszaj słód z ciepłą wodą). Dodaj mleko słodu lub enzymy zacierowe do schłodzonej mieszaniny, wszystko dokładnie wymieszaj. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Witam, Dzisiaj na życzenie kolegi @magas37 wpis o zacieraniu żyta. Artykuł napisał gorzelnik Roman Radomski w 1897 r. Będzie to najdłuższy jak dotąd wpis i mam nadzieję, że się do czegoś przyda i poda domowym gorzelnikom jakieś wskazówki. Zacząłem także przepisywać inny artykuł o tej tematyce – chyba trochę bardziej pomocny, jednak w pewnym momencie pojawia się tam tyle wzorów (których zamieszczenie w wordpressie jest trudne), że jeszcze trochę będę musiał nad tym posiedzieć. Zacieranie żyta jest dla nas ważne z punktu widzenia produkcji starki. Pod koniec XIX wyróżniano dwa sposoby zacierania żyta: stary polegający na zacieraniu mąki i nowszy polegający na zacieraniu całych ziaren w parniku (o którym wiadomości nie podaję). Wśród starego sposobu odróżniano jeszcze doparzanie zacieru za pomocą wody (starszy sposób) i pary (nowszy). Myślę, że dla naszych potrzeb najwłaściwszym będzie sposób najstarszy – czyli doparzanie za pomocą wody? W artykule zachowałem pisownię oryginalną. Nie dawne to jeszcze czasy, kiedy żyto stanowiło w Polsce główny materiał do wyrobu spirytusu. Dziś przerabiają ten materiał w zachodnich guberniach cesarstwa oraz w Małej Rosyi. W głębi Rosyi są dziś strony, w których wyrabiają spirytus wyłącznie z żyta, a tak samo ma to miejsce na Syberyi. Pomimo więc tak znacznego jeszcze obszaru, na którym kwitnie fabrykacja spirytusu z żyta i pomimo to, że w czasach nieurodzaju kartofli i w bliższych okolicach przerabia się żyto na spirytus, nie mamy dotychczas obszerniejszych opisów sposobów, jakich przy przeróbce używamy. Maercker w swoim podręczniku traktuje ten dział gorzelnictwa gorzej jak po macoszemu, na co słusznie uskarżają się gorzelnicy. Gorzelnikowi nie powinno to wystarczyć, że umie przerabiać na spirytus tylko kartofle, a zwłaszcza nie powinno to wystarczać nam gorzelnikom Polakom, których większa część, jak dotychczas, szuka posad w okolicach, gdzie nie tylko kartofle odgrywają rolę w gorzelnictwie. Powinniśmy umieć również przerabiać na spirytus kukurydzę i żyto. Nieraz słyszałem narzekania obywateli Polaków, twierdzących, że gorzelnicy z Królestwa Polskiego, Galicyi i W. Ks. Poznańskiego nie umieją pędzić wódki z żyta; są oni, według mniemania onych obywateli, dobrymi specjalistami dla przeróbki kartofli. O ile to zdanie ma racyę postaram się wykazać poniżej. W Rosyi panuje ten zwyczaj, że żyto, które ma być przerabiane na wódkę, suszy się na suszarniach obok stodół, przy temperaturze, dochodzącej niekiedy do 80° R (100° C). Żyto takie jest suche jak pieprz, twarde, kruche i ma kolor nieco więcej brunatny, aniżeli żyto zwykłe. Rzecz prosta, że z puda takiego żyta można dać więcej spirytusu, aniżeli z żyta świeżego, jakie my dostajemy w Polsce, na Litwie lub Białej Rusi. To jest główną przyczyną, dla której wydatki z żyta u nas, a w głębi Rosyi są różne. Nie da się jednak zaprzeczyć, że my w Królestwie Polskiem, Galicyi, W. Ks. Poznańskiem oraz w Prusiech, nie mając sposobności, praktyki dostatecznej w przerabianiu żyta nabyć nie możemy. Pracuję już od dawna w gorzelnictwie zbożowem i miałem wyjątkową sposobność zapoznać się z praktyką tego działu gorzelniczej techniki. Pragnę teraz podzielić się z kolegami mojem doświadczeniem, chcąc im się choć w części odwzajemnić za ogłaszane swoje doświadczenia na różnych polach naszego zawodu. WYBÓR ŻYTA Żyto, przeznaczone do gorzelni, powinno być przedewszystkiem czyste, zdrowe i suche. Ziarnka powinny być pełne, a po przekąszeniu powinny mieć wygląd mączny. Czetwiert żyta powinna ważyć co najmniej 9 pudów, żyto nie powinno być zbytnio bogate w ciała azotowe, lecz bogate w krochmal. Żyto, bogate w ciała proteinowe jest dobre do fabrykacyi drożdży, do fabrykacyi zaś spirytusu nadaje się mniej dobrze, choćby już z tego względu, że zawiera mniej skrobii. Rozmaite gatunki żyta, pochodzące z rozmaitych pól, mogą dać rozmaitą ilość cukru w zacierze i bardzo rozmaite odfermentowanie. Muszę tu nadmienić, że są żyta, których czetwiert waży do 10 pudów, a nawet i cokolwiek więcej. Takie żyto można nazwać żytem dobrem, wyborowem. Zdarzają się jednak wypadki, że żyta, których czetwiert waży do 10 pudów, są gorsze i dają mniejsze wydatki, aniżeli żyta lżejsze. Są to najczęściej żyta o wielkiej zawartości ciał proteinowych, a małej zawartości skrobii. Stepowe żyta, wyrosłe w Rosyi na czarnej, bogatej glebie, są bogate w ciała proteinowe, a zatem mniej do gorzelni przydatne; pomimo to, wskutek ich bardzo niskich cen, biorą je do gorzelni nie oglądając się na mniejsze wydatki. Bywają też żyta o znacznym ciężarze i czyste, lecz stęchłe i wskutek tego niezdrowe, z których również nie można dać dobrych wydatków. W ogóle dają nam wagi, jak Schoppera lub inne, używane do oznaczenia ciężaru czetwierti żyta, tylko przybliżone wskazówki co do dobroci żyta, nigdy zaś nie dają wskazówek pewnych. W ciała proteinowe bogate żyta mają tę własność, że łatwiej podlegają zepsuciu aniżeli inne żyta. Muszę tu zwrócić uwagę na to, że niesumienni handlarze poddają zepsute żyto, którego czetwiert waży mniej jak 9 pudów, tzw. szatrowaniu, celem łatwiejszego zbytu takiego żyta. „Szatrowaniem” nazywają oni operację, polegającą na obcinaniu końców każdego ziarnka, po której to operacyi waga żyta okazuje się wyższą; czetwiert waży wtedy często znacznie więcej jak 9 pudów. Nie byłem, co prawda świadkiem takiej manipulacji, wiem jednak o niej z wiarygodnego źródła i wiem też np. że manipulacyę tę praktykują na wielkie rozmiary w Jelcach w orłowskiej gubernii, które to miejsce jest centrem handlu zbożowego w Rosyi. Żyto nadpsute, stęchłe, którego czetwiert ważyła 8 pudów 28 funtów, ważyła po szatrowaniu 9 pudów 16 funtów. Zaznaczam jeszcze i to, że odcięcie końców przy szatrowaniu jest tak niewidoczne, że tylko wprawne oko i to osób, wiedzących o tej manipulacyi, może to spostrzedz. Zwykli ludzie nie wiedząc o tym „przemyśle” łatwo mogą takie żyta uważać jako osobny gatunek bez ostrych końców. W mojej praktyce spotykałem się z takiem żytem, nie wiedząc wtedy o opisanych manipulacyach. Zbytecznem będzie podnosić tu, że takiego żyta nie można używać na słód. Ziarno żyta Zdarza się, że dla gorzelni bywa kupowana gotowa mąka. Przy jej kupnie trzeba zwracać jeszcze większą uwagę, aniżeli przy kupnie ziarna, aby była czysta, zdrowa i sucha; żadną miarą nie nadaje się do naszych celów mąka zepsuta, stęchła. Mąka nie powinna zawierać żadnych domieszek jak np. piasku, co się czasem zdarza. O jego obecności można się łatwo przekonać, biorąc małą próbkę mąki do ust między zęby. Chcąc ilościowo oznaczyć domieszkę piasku w mące, możemy to łatwo uczynić, spalając pewną ilość mąki na blaszce nad lampką benzynową lub spirytusową; piasek bowiem, jako niepalny, możemy potem łatwo na czułej ważce zważyć i z jego ciężaru obliczyć procent piasku w mące. Z tego, co powyżej napisałem o wyborze żyta, widzimy, że wybór żyta do fabrykacyi spirytusu nie jest rzeczą tak łatwą i prostą, jakby się zdawać mogło; wybór ten jest trudniejszy aniżeli np. przy kartoflach, przy których waga Reimanna lub podobna daje nam prawie dokładną wskazówkę wartości kartofli. Wybór odpowiedniego żyta jest zarazem dlatego ważnym, że w Rosyi obowiązują pewne normy co do wydatków spirytusu. Tak np. musimy z puda kartofli wydać 12 stopni wiadrowych, a z żyta 38 stopni. Aby wydać z puda kartofli 12 stopni czyli normę, wystarcza w dobrze urządzonej gorzelni, aby kartofle okazywały 15% skrobii, które to kartofle, jak wiemy, liczą się do bardzo lichych; aby zaś wydać z żyta normę, potrzeba nam do tego jakkolwiek nie wyborowego, lecz zawsze już jako tako dobrego żyta. Z lichego bowiem żyta nie wydobędziemy z puda nawet 38 stopni tzn. nie otrzymamy nawet normy. Jeżeli atoli weźmiemy do przeróbki wyborowe kartofle i wyborowe żyto, to otrzymamy z puda kartofli 18 stopni czyli 50% superaty, z puda żyta zaś tylko 45 stopni spirytusu, czyli zaledwie 18,4% superaty. Widzimy z powyższego, o ile w Rosyi norma dla żyta jest za wysoką w stosunku do normy dla kartofli. ZACIERANIE Jak wiadomo, mamy dwa zasadnicze sposoby zacierania żyta; zacieramy mianowicie żyto w postaci mąki lub też w całem ziarnie. Pierwszy jest to stary sposób, praktykowany do dziś w Rosyi, drugi jest to sposób nowy, coraz więcej wchodzący w użycie. Zacieranie żyta w postaci mąki Żyto, brane do zacierów, powinno być jak najlepiej zmielone; tylko suche żyto da się należycie zemleć, żyto surowe nigdy się dobrze nie zmiele, z pod kamieni wychodzi wtedy mąka krupowata i silnie ogrzana, co na dalszy tok prawidłowej roboty niekorzystnie wpływa. Są jednak gorzelnicy, którzy boją się miałkiej mąki, a to dlatego, że zacier z takiej mąki wymaga większej wolnej przestrzeni fermentacyjnej w kadzi, gdyż zacier taki silniej się pieni. Obawa ta jest bezpodstawną, gdyż im lepiej jest ziarno zmielone, tem lepiej może ta mąka być sklejstrowana i tem lepiej będzie zacier scukrzony. Grube zaś cząstki ziarna w mące, nienależycie zmielonej, niełatwo się rozpuszczają, pozostają niezmienione w zacierze i tak też przechodzą do wywarów, co przedstawia stratę w materiale surowym. Zapobiegać pienistej fermentacyi należy innemi środkami, nigdy zaś marnotrawieniem surowych płodów przez używanie do zacieru niedokładnie mielonej mąki. Zwrócić tu muszę uwagę, że należy pilnie baczyć na manipulacyę w młynie, aby do mąki nie zmiatano kurzu i pyłu, celem zmniejszenia ubytku w mlewie. Przystąpiwszy do zacierania napuszcza się do kadzi zaciornej 3 do 4 wiader chłodnej wody na każdy pud mąki, poczem się tę wodę nagrzewa do + 42°- 48° R (52,5° – 60° C). Gdy woda jest zagrzana, puszcza się mieszadło w ruch i wsypuje całą ilość dobrze zgniecionego, zielonego lub też suchego słodu i utrzymuje mieszadło w ruchu od 5 do 15 minut, zależnie od szybkości obrotu i konstrukcyi mieszadła, celem dokładnego rozdrobnienia słodu. Używa się zwykle od 15 do 20 pudów zielonego lub suchego słodu na 100 pudów mąki. Gdy wsypany słód należycie się rozmieszał z wodą, sypie się do zacierni mąkę. Wprost z mieszków sypać jest niewygodnem, zwłaszcza przy mieszadłach starej konstrukcyi, które mogą mieszek podczas wsypywania mąki zachwycić i wciągnąć do kadzi. Lepiej jest urządzić nad kadzią zacierną kosz, na który można wygodnie mieszek położyć; można też mąkę wsypać do kosza wprost i stąd dopiero do kadzi wypuszczać. Nie należy sypać mąki zbyt szybko lecz ostrożnie i umiarkowanie przy energicznem mieszaniu, bacząc aby nie powstawały kluski. Gdy cała ilość mąki jest już wsypana do kadzi, nie należy mieszadła zatrzymywać, lecz dalej energicznie mieszać przez 15 do 45 minut (zależnie od konstrukcyi mieszadła) celem dokładnego rozbicia mąki; po tym czasie zatrzymuje się mieszadło, obmywa ściany kadzi zaciernej jakoteż i samo mieszadło od przylegającej mąki lub ciasta. Zacier posiada teraz od 32° do 36° R (od 40° do 45° C). Po obmyciu ścian kadzi puszcza puszcza się mieszadło na nowo w ruch i małym strumieniem wpuszcza parę do zacieru. Para nie powinna przytem uderzać tylko w jedno miejsce, gdyż grozi to zabiciem pewnej ilości diastazu; przytem kadź doznaje jednostronnych wstrząśnień, czego pochwalić nie można. Parę należy w kadzi zaciernej rozprowadzić jak najlepiej. Do tego celu przymocowywa się do dna kadzi rurę w kształcie koła, zaopatrzoną od spodu w mnóstwo drobnych otworków, przez które para wydostaje się do zacieru, a wskutek ruchu mieszadła w zacierze należycie jest rozprowadzana. 1894 r. Ogłoszenie Baczewskiego Tym sposobem wpuszczana para, przy energicznem mieszaniu zacieru, nie grozi przeparzeniem diastazu. Doprowadza się tak temperaturę zacieru do 52°-54° R (65°-67,5° C), zależnie od mąki. Zwracam tu uwagę, że im bliżej dochodzimy do końcowej temperatury, tem ostrożniej parę puszczać należy. Jeżeli doparzenie będzie się odbywać prawidłowo to zauważymy, że w miarę podwyższania się temperatury, kolor zacieru zacznie się zmieniać, staje się szary, a zacier zaczyna gęstnieć. Przy temperaturze 46°-48° R (57,5°-60° C) jest zacier najgęstszym. Jest to temperatura, przy której krochmal zamienia się na klajster. Jeżeli wtedy weźmiemy trochę zacieru na łopatkę, to takowy przy obsuwaniu się z niej będzie się rwać. Równocześnie ze sklajstrowaniem zacieru, rozpoczyna się działalność diastazu, który zmienia klajster na dekstryny i cukry, wskutek czego zacier zaczyna być więcej płynny. Przy 50° R (62,5° C) jest on już widocznie zmieniony, płynny, przybiera smak słodki, a kolor brunatnawy. Przy 52°-54° R (65°-67,5° C), zależnie od gatunku mąki, ma zacier lśniąco brunatny kolor i jest tak płynny, że spływa z łopatki jednostajnie, jak syrop. Smak jest wyraźnie słodki, a zapach przyjemny, podobny do zapachu świeżo upieczonego chleba. Zacieranie jest teraz ukończone. Obmywamy ściany kadzi zaciernej i mieszadło z zacieru, poczem kadź nakrywamy i pozostawiamy w spokoju przez 2 do 3 godzin, zależnie od dobroci i gatunku żyta, do dokładnego scukrzenia. Podczas scukrzenia należy zacier co pół godziny wymieszać dla utrzymania jednostajnej temperatury. Mąka z dobrego, suchego żyta, o wielkiej zawartości skrobii, daje zaciery więcej płynne i słodsze, aniżeli mąka z żyta uboższego w skrobię. Mąka lepsza prędzej się scukrza, tak, że wystarcza doparzać taki zacier do 52° R (65° C). Mąka z gorszych gatunków żyta, zawierających bardzo wielką ilość ciał proteinowych a mało skrobii, daje zaciery klejkie i mniej słodkie: takie zaciery wymagają dłuższego czasu do scukrzenia i doparzać ich trzeba do 54° R (67,5° C), aby uniknąć pienistej fermentacyi. Są jednak gatunki żyta, które i powyższem sposobem zatarte, dają zaciery tak burzliwie fermentujące, zwłaszcza w początkach fermentacyi, że te nie dadzą się utrzymać w kadzi fermentacyjnej. Są to zazwyczaj żyta stepowe, bogate w ciała proteinowe i najczęściej nadpsute. Zaciery z nich są bardzo klejkie i mało słodkie, a kolor ich nigdy nie będzie lśniąco brunatny lecz mętno szary, albo co najwyżej mętno brunatnawy. Taki zacier, schodząc z łopatki, nigdy nie spływa jak syrop, lecz rwie się i zachowuje się przytem zupełnie jak zacier niedoparzony; zapach jego jest nieprzyjemny. Z powodu też tej dzikiej fermentacyi należy przy zacieraniu mąki ze stepowego żyta inaczej postępować, jak ze zwykłem żytem, jeżeli się chce zacier utrzymać w kadzi. Postępowanie przy zacieraniu takiego żyta jest następujące: po ogrzaniu wody wsypuje się do niej mąkę wprost bez dodania słodu. Po rozbiciu mąki i obmyciu mieszadła oraz ścian kadzi zaciernej, doparza się ciasto, nieustannie je przytem mieszając, do temperatury 70°-72° R (87,5° – 90° C), a nawet, jeżeli się da, do 75° R (93,75° C). Ciasto, które przy 45° R (56,25° C) zaczyna gęstnieć z powodu sklejstrowania się skrobii, staje się mniej gęstem i mniej klejkiem im wyżej się go ogrzewa, a przy temperaturze 70°-72° R (87,5° – 90° C) jest ono dość płynnem. Teraz ochładza się ciasto do 45° R (56,25° C) i dodaje się do niego słód, który wprzód w osobnej kadce z zimną wodą rozbito na mleko słodowe. Jeżeli miejsce w gorzelni na to pozwala, to dobrze jest ustawić kadkę na mleko słodowe tak wysoko, aby to mleko można było wygodnie odpuszczać do kadzi zaciernej. Podczas dodawania mleka słodowego utrzymuje się mieszadło w ciągłym ruchu; temperatura zacieru spada teraz do 46° R (57,5° C) i przy tej temperaturze utrzymujemy zacier, ciągle mieszając, przez 10-20 minut. Po tym czasie podgrzewa się zacier do temperatury 52° R (65° C) i przy tej temperaturze pozostawia zacier przez 2 godziny do scukrzenia. Inni postępują przy zarabianiu ciasta tak, że przed wsypaniem mąki dodają do wody 3-5% słodu. Tym sposobem otrzymuje się ciasto rzadkie już przy 52° R (65° C) wskutek przemiany klajstru na dekstryny. Jeżeli mamy w gorzelni zaciernię z mieszadłem centryfugalnem, jest dodatek 3-5% słodu przy zarabianiu ciasta koniecznym, gdyż w przeciwnym razie tj. gdybyśmy słodu do rozrzedzenia zacieru nie dodali, toby mieszadło w zacierni wcale nie funkcyonowało. Tę ilość słodu, którą dodajemy do ciasta celem jego rozrzedzenia, nie możemy naturalnie brać w rachubę jako słód scukrzający skrobię. Słód ten powinien w tym wypadku być uważany jako materiał, dający jedynie skrobię, a do scukrzania powinno się, jak zwykle, barć oprócz powyższej ilości jeszcze 15-17%. Tym sposobem przyrządzony zacier fermentuje prawidłowo, bez wydzielania piany, tak, że gdy przy odstawieniu zacieru pozostawimy w kadzi tylko 2 do 3 wierszków wolnej przestrzeni, to zacier ten nie będzie się wcale przelewać. Możemy tym sposobem zapobiegać burzliwej fermentacyi wtedy tylko, gdy mamy kadź z urządzeniem chłodzącem, umożliwiającem nam ochładzanie zacieru z 72° R (90° C) do temperatury 54° R (67,5° C) w krótkim czasie. W zwykłych zacierniach, bez urządzenia chłodzącego, sposobu powyższego zastosować nie można. W tym wypadku pomagają sobie rosyjscy gorzelnicy inaczej, gdy do przeróbki dostaną mąkę, z której zacier skłonny jest do burzliwej fermentacyi. Sposób ten opiszemy później przy omawianiu fermentacyi, gdyż tu właściwie opis jego nie należy. Wspomnieć tu też muszę o sposobie doparzania zacieru za pomocą gorącej wody. Nie mogę jednak przyznać, aby sposób ten był lepszy lub choćby korzystny. W Rosyi, jedynym kraju, gdzie jeszcze utrzymał się wyrób spirytusu z mąki na większą skalę, nie zdarzyło mi się widzieć tego sposobu doparzania, ani też o nim słyszeć, pomimo że pracuję w Rosyi jako gorzelnik od lat piętnastu. Nie przeczę jednak, że mogą być wyjątkowe gorzelnie, w których doparzają wodą. Sposób ten jest pozostałością dawnych czasów. Nie wytrzymuje on krytyki, gdyż trudno przypuszczać, aby się tylko przy jego zastosowaniu unikało przeparzania diastazu. Jakkolwiek para jest gorętsza aniżeli woda, używana przy doparzaniu, to przy dobrem rozprowadzeniu pary w zacierze (a można ją lepiej rozprowadzić, aniżeli gorącą wodę, która większa przedstawia masę), przy ostrożnem wpuszczaniu jej do zaciernej masy nie ma obawy o przeparzenie diastazu. Musimy tu i to wziąć pod uwagę, że przy doparzaniu za pomocą gorącej wody jesteśmy zmuszeni zacierać bardzo gęsto, przyczem zacieranie nie może być tak dokładnem, a tego przecież dodatnią stroną powyższego sposobu nazwać nie można. Zdarza nam się słyszeć o innym jeszcze sposobie zacierania, (bez wszelkiego doparzania), przy którym to sposobie tak się postępuje, że od razu większą ilość wody dodaje i równocześnie znacznie wyżej ją ogrzewa przed dodaniem mąki, przyczem się temperaturę tak reguluje, aby po wsypaniu chłodnej mąki i słodu otrzymać temperaturę scukrzenia. Taki sposób zacierania nie wytrzymuje krytyki wcale, gdyż słód musi tu się zawsze przeparzyć, a tem samem pewna ilość diastazu musi uledz zniszczeniu. Wątpić także należy, aby ten sposób był dziś gdziekolwiek używany. Jak już poprzednio powiedziałem, musi temperatura scukrzenia wynosić bezwarunkowo 52° R (65° C), przy gorszych gatunkach zboża można ją nawet podnieść do 54° R (67,5° C). Przy niższej temperaturze jak 52° R (65° C) jest jeszcze sklajstrowanie niedokładne, a tembardziej niedokładnem jest scukrzenie, zwłaszcza przy przeróbce gorszych gatunków mąki. Jaki skutek pociąga za sobą trzymanie się temperatury 48°-50° R (60° – 62,5° C) przy scukrzaniu, okazuje następujący fakt. Znałem pewnego niemca gorzelnika, który przerabiał nieco zepsute, stepowe żyto i miał w kadkarni tak szalenie burzliwą fermentacyę, że zaciery wylewały się z kadzi i nieraz wypełniały izbę fermentacyjną pianą prawie do kolan, zatkawszy wprzód otwory kanału. Zaciery owego niemca miały smak mączno-słodki, były nadzwyczaj klejkie, a kolor ich był mętno-szary. Gorzelnik ten długo cierpiał tak z powodu doparzania zacierów tylko do 48°-50° R (60° – 62,5° C), w którą to temperaturę silnie wierzył, nie chcąc o wyższej i słyszeć. (powyżej miniaturka Żytniówki z 1935 r.) Są jednak gatunki żyta, z których mąka, doparzana przy zarabianiu nawet do 66° R (82,5° C), daje zaciery, uciekające z kadzi. Z tego też powodu należy, jak już wyżej powiedziałem, doparzyć ciasto z takich żyt do 70°-72° R (87,5° – 90° C), a nawet i wyżej. Myliliby się jednak ci gorzelnicy, którzy sądzili, że tak wysokiem doparzeniem ciasta, a tem samem doskonałem sklejstrowaniem skrobii, można otrzymać wyższe wydatki. Praktyka okazuje, że wysokie doparzenie zapobiega jedynie zbytnio pienistej fermentacyi, ale wcale wyższych wydatków ociągać nie dozwala, lecz przeciwnie, wydatki obniża. Wysokie doparzanie jest zatem złem koniecznem, lekarstwem, stosowanym przy lichych gatunkach żyta, jest ono z dwojga złego złem mniejszem. Jak znaczną jest różnica w wydatkach spirytusu z żyta surowego i suszonego, wiedzą bardzo dobrze z praktyki gorzelnicy i właściciele gorzelń w Rosyi. Baczną oni też zwracają uwagę przy zakupie żyta na jego suchość. Jest to kwestya dla nas, przerabiających żyto, bardzo ważna, pomówię o niej nieco więcej szczegółowo. Żyto, jakie zwykle biorą do gorzelni w Polsce i w zachodnich guberniach cesarstwa, zawiera przeciętnie 15% wody, podczas gdy żyto, idące do gorzelń w Rosyi, jest prawie bezwodne, gdyż suszone w suszarniach. Tem się tłumaczy różnica w wydatkach. Jeżeli weźmiemy do porównania żyto suszone, zawierające 5% wody i żyto surowe o 15% wody, to otrzymamy w 100 pudach suszonego żyta 95 pudów materyału do przeróbki, a 5 pudów wody, a w 100 pudach surowego żyta tylko 85 pudów materyału do przeróbki, czyli o 10 pudów tego materyału mniej, a za to o 10 pudów bezwartościowej wody więcej. Jeżeli z każdego puda materyału otrzymamy tylko normę tj. 38 stopni wiadrowych, to otrzymamy z powyższych 10 pudów 380 stopni spirytusu, czyli z każdego puda żyta otrzymujemy 3,8 stopni więcej. Jeżeli zatem z puda surowego żyta dostajemy 38-40 stopni, to z puda suszonego żyta , tego samego gatunku, możemy dać 41,8-43,8 stopni spirytusu. Zauważyć tu należy jeszcze i to, że przy przeróbce surowego żyta nie potrafimy go na tym samym młynie tak dokładnie zemleć, jak żyto suszone, co oczywiście niekorzystnie musi wpłynąć na wydatki. Z tych powodów mamy z puda żyta, jeżeli je bierzemy w stanie nieususzonym i używamy zielonego słodu, tylko 35 stopni wiadrowych spirytusu, a z puda suszonego żyta, przy użyciu słodu suchego, otrzymujemy do 45 stopni. W tem leży też główna przyczyna różnic w wydatkach gorzelń w Rosyi i gorzelń w Polsce i zachodnich guberniach cesarstwa, chociaż, przyznać należy, mogą czasem mniejsze wydatki pochodzić z braku tak wielkiej praktyki, jaką posiadają gorzelnicy tych okolic, w których przerabia się li tylko żyto. Roman Radomski Dalej jest o zacieraniu żyta w całem ziarnie w parniku. Ostatniej 5 części artykułu nie mam. (17304) Strona główna Kolumny rektyfikacyjne Kolumny rektyfikacyjneWypełnione kolumny rektyfikacyjne to najbardziej uniwersalne konstrukcje. Przeznaczone głównie do otrzymywania czystego, bezwonnego spirytusu 96% do czystej wódki i nalewek, potrafią także produkować destylaty smakowe. Destylatory proste Destylatory prosteDestylatory pot-still działające na zasadzie alembika służą do destylacji win, zacierów zbożowych i nastawów owocowych. Otrzymujemy na nich wysokiej jakości destylaty smakowe o największej zawartości aromatów i pełnym smaku użytego surowca. Idealne do śliwowicy, whisky, czy tradycyjnego bimbru. Znajdziesz tu też elementy ich rozbudowy. Kolumna półkowa Kolumna półkowaKolumna z półkami rzeczywistymi to Twoja własna mikrogorzelnia- sprzęt do najbardziej profesjonalnego otrzymywania destylatów smakowych, aromatyzowanych, owocowych i zbożowych. Największa wydajność i prosta obsługa pozwala na otrzymywania najlepszego destylatu. W tej kategorii znajdziesz również elementy do jej rozbudowy. Zbiorniki ZbiornikiZbiorniki dedykowane do destylacji- od małych 30l kegów, do dużych zbiorników walcowanych. Wykanane z wysokiej jakości stali kwasodpornej, mogą byc dowolnie konfigurowane i wyposażone według Twoich wszystkie produkty z kategorii: Zbiorniki Akcesoria AkcesoriaWszystko, co może przydać Ci się przy procesie wyrobu alkoholi. Węże, złączki, przyrządy pomiarowe, czy części zamienne i elementy rozbudowy wszystkie produkty z kategorii: Akcesoria Kontakt Lista życzeń Moje konto Produkt został dodany do koszyka Ilość produktów w Twoim koszyku: 0. Jest 1 pozycji w koszyku. Wszystkich produktów (Brutto). Całkowite koszty przesyłki (Brutto). Do ustalenia Podatek 0,00 zł Całkowity (Brutto). Strona główna Kolumny rektyfikacyjne Kolumny rektyfikacyjneWypełnione kolumny rektyfikacyjne to najbardziej uniwersalne konstrukcje. Przeznaczone głównie do otrzymywania czystego, bezwonnego spirytusu 96% do czystej wódki i nalewek, potrafią także produkować destylaty smakowe. Destylatory proste Destylatory prosteDestylatory pot-still działające na zasadzie alembika służą do destylacji win, zacierów zbożowych i nastawów owocowych. Otrzymujemy na nich wysokiej jakości destylaty smakowe o największej zawartości aromatów i pełnym smaku użytego surowca. Idealne do śliwowicy, whisky, czy tradycyjnego bimbru. Znajdziesz tu też elementy ich rozbudowy. Kolumna półkowa Kolumna półkowaKolumna z półkami rzeczywistymi to Twoja własna mikrogorzelnia- sprzęt do najbardziej profesjonalnego otrzymywania destylatów smakowych, aromatyzowanych, owocowych i zbożowych. Największa wydajność i prosta obsługa pozwala na otrzymywania najlepszego destylatu. W tej kategorii znajdziesz również elementy do jej rozbudowy. Zbiorniki ZbiornikiZbiorniki dedykowane do destylacji- od małych 30l kegów, do dużych zbiorników walcowanych. Wykanane z wysokiej jakości stali kwasodpornej, mogą byc dowolnie konfigurowane i wyposażone według Twoich wszystkie produkty z kategorii: Zbiorniki Akcesoria AkcesoriaWszystko, co może przydać Ci się przy procesie wyrobu alkoholi. Węże, złączki, przyrządy pomiarowe, czy części zamienne i elementy rozbudowy wszystkie produkty z kategorii: Akcesoria Kontakt Dobry przepis na bimber 1410 to połowa sukcesu, przy wyrobie bimbru wiele czynników decyduje o jego jakości i smaku. Początek naszych prac to zaplanowanie ilości samogonu, musimy dokładnie obliczyć ilość cukru, wody i drożdży. Gotowa receptura do pamiętna data 1410 czyli 1 kilogram cukru 4 litry wody i 10 deko drożdży. Zacznijmy od naczyń: do czystej beczki lub balonu wlewamy wodę. Jeżeli wyczuwamy silną woń chloru powinniśmy odstawić na 24 godziny mieszając co jakiś czas. Chodzi o to by w momencie dodania drożdży nieuległy osłabieniu pod wpływem bakteriobójczego chloru. Jeżeli woda jest ozonowana problem ten nie występuje ponieważ ozon szybko rozpada się do tlenu. Przy dużej ilości nastawu warto w osobnym naczyniu mieszać cukier i uzupełniać beczkę gotową mieszaniną – wody i cukru. Możemy rozpuszczać cukier w podgrzewanej wodzie. Po rozpuszczeniu cukru zacier jest prawie gotowy musimy dodać czyste naczynie może to być wiadro, w którym będziemy rozpuszczać drożdże. Czynność ta nie powinna sprawiać dużej trudności ponieważ drożdże piekarskie w wodzie rozpuszczają się doskonale. Możemy czystą ręką rozdrabniać w wodzie i mieszać aż do całkowitego na bimber 1410Całość zlewamy do beczki mieszamy i zatykamy korkiem z rurką fermentacyjną. Jeśli postawiliśmy dużo zacieru będziemy musieli z beczki poprowadzić rurkę do naczynia z wodą. Ilość gazów powstałych podczas fermentacji wydmuchnęłaby z rurki fermentacyjnej wodę. Dobrze wypracowany zacier musi być przeprowadzony w naczyniu, w którym panuje nieduże ciśnienie. Kolejna ważna wskazówka to cukier. Ważne jest byśmy otrzymali całkowicie przepracowany cukier. Drożdże muszą przerobić cały rozpuszczony cukier na alkohol. Z mojego doświadczenia wynika że proporcja 1410 jest niedokładna. Przy tych proporcjach ilość cukru jest zbyt duża – zacier po wypracowaniu jest zbyt momencie gotowania bimbru paty będą zawierać cukier co znacznie obniża jakość naszego samogonu. Problem ten rozwiązałem dodając na każdy kilogram cukru wody więcej czyli proporcja 1410 wygląda po korekcie tak: 1 kilogram cukru 4,5 litry wody i 10 deko gotować zacier?To ważne pytanie. Kiedy zacier przestaje pracować to sygnał, że fermentacja dobiegła końca. Teraz martwe drożdże opadają na dno, powstaje coraz większa warstwa osadu. Czekamy jeszcze 2-3 tygodni aż zacier się wyklaruje. Zlewamy teraz zacier do kotła, w którym będziemy gotować. Czynność ta jest bardzo ważna. Nie możemy dopuścić do wymieszania osadu drożdży z czystym zacierem. Musimy zacier lewarować podobnie jak ma to miejsce podczas obciągania uniknąć zapachu drożdży w bimbrze?Aby uniknąć charakterystycznego dla bimbru smaku drożdży wylewamy osad do kanalizacji. Nie dodajemy go do bimber aż do uzyskania porządniej mocy. O ile bimber z owoców gotowaliśmy tylko dwa razy – tradycyjny bimber możemy gotować aż do uzyskania mocy 80-90%. Otrzymujemy w ten sposób wysokiej jakości alkohol, który możemy dalej dobierać (wódki smakowe) lub robić ta DIV wymagane do włączenia lepki pasek boczny Jednoznacznie nie da się przedstawić przepisu na bimber, który sprawdziłby się u wszystkich. Wynika to z wielu czynników: jakości wody, owoców, sposobu gotowania i warunków, w jakich pracuje zacier. Mogę jednak przedstawić metody, jakie od wielu lat stosuję i udoskonalam. Być może pomoże to Wam uzyskać dobrej jakości bimber. Zanim jednak to nastąpi, tytułem wstępu przedstawię kilka uniwersalnych zasad:Przygotowując, nastaw pamiętajmy o ilości cukru. Wypracowany zacier, powinien być wytrawny ( w smaku nie powinniśmy wyczuwać cukru )Przygotowując, bimber z owoców zadbajmy, by zacier nie zawierał dużej ilości osadów i resztek owoców. Dolewając, wypracowany zacier do kotła użyjmy sitaka. Sfermentowane owoce mogą, w końcowym etapie gotowania bimbru mogą mieć kluczowe dla jego po wypracowaniu nie powinien zbyt długo leżeć. Obserwując, rurkę fermentacyjną zauważysz, brak przepływu gazu z balona jest, to czytelny sygnał do dalszych należy gotować bimbru z owoców więcej jak dwa do bimbruAparatura do bimbru, jak zrobić bimber w domowych warunkach?Według mnie najlepsza aparatura do bimbru to taka, która wykonana została, ze stali kwasoodpornej. Rozwiązanie takie można uzasadnić łatwością w utrzymaniu czystości, stal nie wchodzi w reakcję z alkoholem, nie koroduje itd. Zalet jest naprawdę wiele, kiedyś eksperymentowałem ze szkłem – finał był zawsze ten sam: stłuczka. Albo podczas mycia, albo podczas transportu zawsze kończyło się wyszczerbieniem łączeń, albo potłuczeniem. Destylator do bimbru, który widzicie, na zdjęciu wykonałem, sam korzystając, z dostępnych w sklepach metalowych materiałów. Rurki kwasoodporne, szklane, grzałka itp. bez najmniejszego problemu można dziś kupić. Jedyny problem to: usługi tokarskie i spawanie stali kwasoodpornej – dyskretny i zaufany tokarz na wagę złota. Komu nie chce się robić takiej aparatury do pędzenia bimbru w internecie znajdzie mnóstwo lepszych lub gorszych urządzeń. Moja rada przy kupnie: jak najmniej elektroniki – termometry, czujniku itp. z czasem ulegną po klei. Całkiem przypadkowo udało mi się zdobić niesamowity bimber ze śliwek. Jako smakosz wina postanowiłem zrobić ze śliwek słodkie deserowe wino. Przygotowałem nastaw, wino wypracowało, dwa razy zlałem młode wino i … Ani to smaku, ani wyglądu. Załamałem się tyle pracy na marne … zrywanie owoców, wyciskanie soku itd. Myślę, trudno przegotuję to i zobaczymy. Przegotowałem, dwa razy wino ze śliwek wyszło SUPER!!!. Poczęstowałem kilka osób, które były pod dużym wrażeniem. przykra przygoda z tym winem „ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło”.Jak zrobić dobry bimber? Przygotujmy bimber z pierwszym etapie musimy zadbać o owoce. Umyte zdrowe i dojrzałe owoce w miarę możliwości rozdrabniamy i umieszczamy w beczce 200L. Dodajemy rozpuszczony w wodzie cukier. Uzupełniamy, beczkę wodą tak by znalazło się jeszcze miejsce na matkę drożdżową (około 5L). Już po kilku godzinach obserwujemy intensywnie pracujący zacier. Celowo nie podaję ilości cukru, bo zależy ona od owoców, jakie używamy do produkcji bimbru. Jeżeli użyjemy, słodkich owoców ( śliwki, truskawki, winogrona) powinniśmy dodać mniej cukru. Jeżeli użyjemy kwaśnych owoców – ilość ta może być nieco większa (porzeczka, jabłka).Mijają kolejne trzy tygodnie zacier, powinien już wypracować. Odlewam około pół szklanki zacieru, by spróbować czy nie jest słodki. To bardzo ważne, żeby zacier był wytrawny. Jeśli wyczuwalny słodki smak można, obserwować czy fermentacja dalej postępuje. Dajmy czas, by drożdże popracowały, zwiększając stężenie alkoholu. Jeśli mamy do czynienia ze źle obliczoną proporcją; dodaliśmy za dużo cukru – fermentacja ustała. Można dodać wody z drożdżami z nadzieją, że przywrócimy ten proces. Nie przejmujemy się na tym etapie mocą. Nie stracimy w ten sposób ani kropli alkoholu, zmniejszymy tylko jego stężenie. To opcja dla cierpliwych – można, jeszcze przegotować słodki zacier, polecam korzystać z aparatury bez naczynia (zacier) możemy przelewać do kotła i rozpocząć gotowanie. W moim przypadku są to cztery gotowania. Z każdej beczki 200L odlewam kolejno 50 litrów do kotła, z którego otrzymuję 10L. Bimbru o mocy 35-40%. Po przegotowaniu całej beczki 200L mam 45L 35-40% alkoholu. Podczas podgrzewania zacieru możemy użyć całej mocy kotła ( mój ma 3500 kWh ). W momencie, gdy zacier zaczyna, burzliwie wrzeć zmniejszam moc, tak aby utrzymać delikatne wrzenie. Obserwuje temperaturę chłodnicy, jeżeli korpus chłodnicy jest, ciepły odkręcam delikatnie zimną wodę zasilającą chłodnicę. Chodzi o utrzymanie jak najniższej temperatury wewnątrz sposobem sprawdzenia, czy skraplanie alkoholu w chłodnicy zachodzi, prawidłowo jest obserwacja temperatury alkoholu przy wylocie z chłodnicy, czyli tuż po skropleniu. Jeżeli na wylocie alkohol jest, wyczuwalnie ciepły należy – albo zmniejszyć moc kotła, albo odkręcić minimalnie wodę. Skraplanie parującego alkoholu jest podstawowym, zadaniem aparatury do bimbru. Mając na uwadze różne konstrukcje, wydajność, wielkość aparatury kontrolę nad tym procesem powinieneś mieć – chłodnica do bimbruMusimy znaleźć złoty środek – ilość oparów powstałych w kotle podczas gotowania musi być skroplona na chłodnicy – w przeciwnym wypadku nieskroplony alkohol bezpowrotnie wyleci poza aparaturę. W pomieszczeniu czuć charakterystyczny wyregulowaniu procesu wrzenia z procesem chłodzenia obserwujemy moc. Dobra aparatura do bimbru powinna na samym początku gotowania uzyskiwać alkohol o mocy 80-85%. Jednak wraz z upływającym czasem moc obniża się ( uzupełniamy co jakiś czas probówkę tak, aby na bieżąco śledzić stężenie alkoholu). Ja gotuje bimber do momentu, kiedy wskaźnik pokazuje około 14-16%. Nie należy gotować dalej. Przypominam, zależy nam na wyrobie wysokiej gotowanie zwiększyło moc i oczyściło alkohol. W smaku czuć charakterystyczny smak użytych owoców. Nie jest to jeszcze koniec naszej pracy. Prawdziwy bimber musi mieć MOC. I tu ważna wskazówka – dokładnie myjemy kocioł przed drugim z pierwszego gotowania umieszczam ponownie w kotle i doprowadzam do wrzenia. Postępuję zgodnie z zasadami, jakie towarzyszyły podczas pierwszego gotowa z tą różnicą, że zmieniają się stężenia alkoholu. Na samym początku aparatura daje alkohol o mocy nawet 90-95% !!! Kontrolując temperaturę chłodnicy i skroplonego alkoholu gotuję, bimber do momentu, w którym skropliny osiąga 14-16%.Na tym etapie kończymy gotowanie bimbru z owoców. Nie należy gotować po raz trzeci. Proces destylacji polega na oczyszczaniu i rozdzielaniu frakcji. Jeżeli przegotujemy jeszcze raz – bimber straci dużą część swoich walorów przeprowadzony proces pozwala na wyprodukowanie wysokiej jakości bimbru o mocy 70-75%. W smaku możemy wyczuć owoce oraz charakterystyczną dla młodego bimbru goryczkę. Bimber umieszczam w dokładnie umytym szklanym balonie na okres 2-3 tygodni. W tym czasie zmieni się smak charakterystyczna goryczka zanikania na korzyść smaku owoców. Możemy, rozcieńczyć bimber do 50% dolewając przegotowaną wodę. Po upływie 2-3 dni możemy przystąpić do do bimbruMam nadzieję, że dowiedzieliście się jak zrobić bimber z owoców. Przepis na bimber lub raczej prezentowana metoda dotyczy wyrobu ze wszystkich owoców. Zachęcam, do eksperymentowania i dzielenia się swoimi wnioskami w komentarzach. Z mojej strony dodam – spożycie tak przygotowanego alkoholu nie powoduje kaca. Po wypiciu nawet na drugi dzień nie boli głowa, nie ma objawów, jakie towarzyszyłyby wypisu monopolu. Jedyne dolegliwości to uczucie picia – trochę suszy – szklanka chłodnego, orzeźwiającego napoju przywraca uśmiech na twarzy. Można nawet wbić klina 50ml, to działa lepiej. Wideo: Bimber zacieru z dyni Wideo: BIMBER z DYNI? Bez DESTYLACJI ¦ Dom Pachnący Żywicą Zawartość: Jak zrobić bimber z dyni w domuPrzepisy zacieru dyniowegoZ cukremBez cukruZ dodatkiem słoduDestylacja bimbru dyniowegoSekrety robienia nalewki z dyniNalewka z pestek dyni w wódceNalewka dyniowa na wódkę z miodemPyszny Likier DyniowyOryginalny przepis na likier dyniowy na rumiePachnąca nalewka dyniowa z cynamonem i waniliąPikantna nalewka z dyni z przyprawamiJak przechowywać nalewkę z dyniWniosek Dynia jest uprawiana wszędzie, zawiera wystarczająco dużo cukrów, aby wykorzystać warzywo do destylatu w domu. Skrobia w składzie przyspiesza proces fermentacji. Bimber dyniowy jest miękki, o delikatnym aromacie. Z zastrzeżeniem technologii produkcji i zaciągu, dość dużej zrobić bimber z dyni w domuAby zrobić bimber, musisz zaopatrzyć się w dynię, cukier i drożdże. Zaleca się stosowanie dyni odmian dyni, ponieważ ma więcej cukrów niż karmy. Odpowiednie są odmiany gałki muszkatołowej, destylat na wylocie będzie miał posmak bananowy. Wymagania dotyczące surowców:W pełni dojrzałe uszkodzeń mechanicznych i śladów przygotowania produktu biorą dynię, która leżała 30 dni po zebraniu, w niej większe stężenie skrobi niż w właśnie zerwanej oraz minimalna ilość Pektyna syntetyzuje metanol podczas obróbki jest toksyczna dla organizmu. Dlatego im dłużej dynia jest starzona, tym czystszy jest z niej bimber. Prace przygotowawcze przed gotowaniem: Umyj warzywa pod bieżącą na 2 są usuwane wraz z komorami na kawałki o szerokości około 15 do wodę, aby płyn lekko przykrył do gotować do ugotowania, powinna być miękka i łatwo odrywać się od skórki. Przybliżony czas gotowania wynosi około 1 godziny. Po przygotowaniu pojemnik wyjmuje się z ognia, surowce pozostawia do ostygnięcia do temperatury pokojowej. W każdym przepisie na bimber dyniowy destylat uzyskuje się tylko z zacieru dyniowegoIstnieje kilka sposobów gotowania zacieru, można użyć cukru lub nie, wstępnie przygotować słód z lub bez. Zwykle dodaje się cukier. Jeśli użyjesz tylko jednej dyni, będzie mniej bimbru, z małą siłą. W procesie hydrolizy alkohol jest syntetyzowany z interakcji cukru z drożdżami, moc napoju jest całkowicie zależna od ilości glukozy. Z cukremAby zrobić zacier dyniowy w domu, będziesz potrzebować:dynia - 10 kg;drożdże - 50 g;woda - 7 l;cukier - 3 gotowania:Ugotowane kawałki dyni wyjmuje się z woda po ugotowaniu trafi do umieszcza się na durszlaku lub usunąć skórkę, jest jednorodna żółta umieszczane są w zbiorniku wkłada się do bulionu, podgrzewa do temperatury +30 0 C, do zbiornika drożdże są wstępnie napełnione wodą, gdy pęcznieją, dodajemy do zbiorniku zainstalowana jest uszczelka wodna, umieszczona w ciepłym pomieszczeniu. Proces fermentacji trwa 4-7 dni w zależności od ilości surowców i temperatury powietrza. O zakończeniu fermentacji decyduje osad na dnie i ustanie wydzielania dwutlenku węgla. Twierdzę można sprawdzić alkoholomierzem. Jeśli produkt jest gotowy, liczba ta wyniesie około 11,5 0 .Możesz przygotować surowce, wyciskając sok z dyni. Nie gotuje się go, tylko wyciska, a następnie miesza z makuchem i układa zacier według tej samej technologii co cukruAby uzyskać napój alkoholowy z dyni bez dodawania cukru, będziesz potrzebować:Burak deserowy o dużej zawartości skrobi - 10 kg;woda - 10 l;słód jęczmienny - 150 g;drożdże - 50 można zastąpić glukawamoryną lub amylosubtiliną w tej samej gotowania:Skórka, pestki są usuwane z w maszynce do dyniową łączy się z przez 1 z ognia, ostudzić do 55 0 pojemnik surowcami, nalegaj 2,5 mieszaninę do ostygnięcia do temperatury pokojowej, dodaj zacier z dyni do zbiornika fermentacyjnego, zainstaluj uszczelnienie wodne. Proces będzie mniej intensywny niż w przypadku cukru, a dłuższy - w ciągu 2 tygodni. Po zakończeniu procesu pusta dynia na bimber jest filtrowana i destylowana 2 razy. Wydajność będzie wynosić 3 l z 30 0 dodatkiem słoduW celu maksymalnego wykorzystania cukrów w składzie dyni zaleca się maksymalny rozkład skrobi, w tym celu stosuje się słód, pobrany ze wszystkich zbóż przeznaczonych do przepisu:dynia - 10 kg;drożdże - 50 g;słód - 100 g;woda - 10 zrobić zacier, po ugotowaniu potrzebujesz gotowanej dyni i działania:Dynię oddziela się od skórki blenderem doprowadzonym do stanu jednorodnej do 55 0 C, wprowadź pojemnik, odstaw na 2 wodę, dobrze surowce z dyni do naczyń do fermentacji, dodaj drożdże, ustaw tym przepisie możesz dodać cukier lub obejść się bez niego. Jeśli zostanie podjęta decyzja na korzyść cukru, będziesz potrzebować 3 kg. Wcześniej jest rozpuszczany w wodzie. Zamiast naturalnego słodu można zastosować enzymy, dawkę oblicza się zgodnie z bimbru dyniowegoPrzygotowanie bimberu na dyni według dowolnego przepisu wymaga 2 destylacji. Aby uzyskać lepszą jakość produktu, zaleca się przecedzić zacier. Istnieją sposoby, w których szlam i pulpa są wykorzystywane do destylacji, umieszczając je w aparacie, aby nie dotykały dnia. Ale to nie jest konieczne, metoda ostatecznie nie doda siły i ilości zacier wlewa się do zbiornika aparatu, destyluje do 30 0 . Następnie pozostałe surowce są odrzucane i destylowany destylat po raz drugi. Możesz dodać wodę do surowca, aby płyn okazał się 25 0 lub destylować Pierwsza frakcja zawiera wysokie stężenie toksycznych czynników bimber z dyni w niskiej temperaturze, metoda kroplowa, usuwa pierwsze 10% całkowitego alkoholu. Nie nadaje się do spożycia, ma wysoką zawartość metanolu - jest to alkohol techniczny. Weź płyn nie niższy niż 40 0 . W efekcie 1 kg gotowego produktu należy uzyskać z 3 kg dyni. Bimbrowa forteca znajduje się w odległości 80 0 . Drugą destylację rozcieńcza się wodą do 40-45 0 i wstaw do lodówki na 2-3 godziny. W efekcie bimber dyniowy jest przezroczysty, miękki, o smaku i zapachu miodu i melona. Może być stosowany w czystej postaci lub przy robieniu wszelkiego rodzaju robienia nalewki z dyniPrzepisów na nalewki z dyni jest wystarczająco dużo, aby wybrać właściwy. Podstawą jest bimber, wódka, rum z dodatkiem wszelkiego rodzaju przypraw. Dynia zawiera dużą liczbę przydatnych dla organizmu witamin i minerałów. W ramach nalewki są całkowicie zakonserwowane, ponieważ dynia jest pobierana świeża, deserowa lub stołowa. Kolor miazgi określi kolor nalewki lub likieru. Warunkiem wyboru dyni - musi być dojrzała, bez śladów pleśni i z pestek dyni w wódceNalewka na pestkach dyni jest przygotowywana na bimberu lub wódce, używanej jako lekarstwo na robaki, do oczyszczania naczyń krwionośnych, pozbycia się uzależnienia od alkoholu. Sekwencja gotowania:Wstępnie zebrane nasiona dojrzałej aby całkowicie odparować po wysuszeniu, dzięki czemu nie było surowców niskiej na proszek razem z twardą nalewki będziesz potrzebować:pestki dyni - 100 g;wódka lub bimber - 0,5 l;napar z liścia laurowego - 50 na liściu laurowym sporządza się w ilości 4 liści na 50 ml wrzącej wody. Zaparz w termosie, nalegaj na na pestkach dyni wlewa się do nieprzezroczystego pojemnika, umieszcza w chłodnym miejscu na tydzień. Pij na pusty żołądek 30 dyniowa na wódkę z miodemSkładniki przepisu:dynia - 0,5 kg;miód - 100 g;bimber lub wódka - 0,5 l;Gotowanie:Miąższ dyni (bez pestek i skórki) kruszy się do stanu jednorodnej alkoholową dodaje się, wlewa do nieprzezroczystej butelki, na 14 dni w ciemnym miejscu, okresowo płyn, wyrzuć podgrzej do stanu płynnego, dodaj do przez 10 dni, nie wstrząsać. Następnie ostrożnie dekantuje się za pomocą probówki, osad wyrzuca, wstawia do lodówki na 3 dni w celu ustabilizowania W razie potrzeby ilość miodu można dyniowa na bimber lub wódka z dodatkiem miodu okazuje się mieć kolor jasno bursztynowy, o zapachu miodu, słodki w Likier DyniowyAby zrobić alkohol, będziesz potrzebować:bimber lub wódka - 0,5 l;miazga dyniowa - 0,5 kg;cukier - 100 g;woda - 100 ml;gałka muszkatołowa - 20 krok po kroku:Miazga dyniowa jest kruszona do stanu pureeWymieszaj z aby nalegać na 5 syrop (woda + cukier).Do syropu dodaje się gałkę z nalewką aby nalegać na 15 dni w nieoświetlonym miejscu. Następnie ponownie przefiltrowano. Likier dyniowy będzie gotowy za 45 przepis na likier dyniowy na rumieAby przygotować likier dyniowy na rumie, weź:jednorodna masa gotowanej dyni - 400 g;rum - 0,5 l;cukier trzcinowy - 300 g;goździki - 6 nasion;cynamon - 6 szt.;wanilina - 1 saszetka;woda - 0,4 z dyni do gotowania:Do pojemnika wlewa się wodę, wlewa się cukier i przygotowuje syrop na małym dyniową dodaje się i gotuje, ciągle mieszając przez 10 składniki umieść na przez 30 masę z ognia, pozostaw do ostygnięcia. Następnie przez gazę pozostałości są filtrowane i wyciskane. Dodaj rum. Wlany do butelki, nalegaj 3 nalewka dyniowa z cynamonem i waniliąProdukt z dyni nasycony bimberem z przyprawami to napój deserowy. Ma lekko cierpki aromat, łagodny smak i bursztynowy przepisu:miazga dyniowa - 0,5 kg;bimber - 0,5 l;cukier - 100 g;woda - 100 ml;wanilia - 10 g;cynamon - 10 przechodzi przez maszynę do do pojemnika, dodać zamknięte, nalegaj 10 jest filtrowany, osad odrzuca syrop, wstrzyknij masę miesza się z nalewką na 15 dni, delikatnie osusz, aby nie wpływać na osad. Wstaw do lodówki na 2 nalewka z dyni z przyprawamiTen wariant napoju dyniowego jest jednym z najbardziej wykwintnych i najdroższych. Komponenty składowe:Dynia Hokkaido - 0,5 kg;koniak (wódka, bimber) - 0,7 l;nasiona kardamonu - 2 szt.;anyż - 1 szt.;ziele angielskie - 2 groszki;szafran - 5 g;cukier - 0,5 kg;skórka - 1 cytryna;imbir (świeży) - 25 g;goździki - 3 szt.;cynamon - 1 laska;wanilia - 10 g;Muscat - 20 z dyni do gotowania:Dynię kroimy razem ze skórką na małe umieszczane w niemetalowym pojemniku, odpowiednie są naczynia ceramiczne lub składniki oprócz cukru są koniak, mocno przez 21 jest spuszczana, czyszczona w masa jest wypełniona się 25 dni, okresowo płyn jest ostrożnie osuszany i mieszany z koniakiem z na 14 dni, przefiltrować, butelkować, szczelnie przechowywać nalewkę z dyniSkład nalewki dyniowej zawiera alkohol, składnik ten zwiększa trwałość produktu. Napój jest przechowywany przez 6-8 miesięcy w piwnicy lub w lodówce. Warunkiem wstępnym jest nieprzejrzystość i brak oświetlenia. Po wygaśnięciu nalewka dyniowa może zmętnieć, stracić smak i dyniowy ma łagodny smak i przyjemny aromat. Można go łatwo zrobić w domu. Nadaje się do stosowania w czystej postaci, służy jako podstawa do przygotowania napojów dyniowych o zróżnicowanym zestawie składników. Umiarkowane spożycie nie jest szkodliwe dla zdrowia.

zacier na bimber z dyni